Modalni glagoli su glagoli nepotpunog značenja, koji odgovaraju našim: moći, hteti, umeti, smeti...
U engleskom jeziku oni imaju tri važne karakteristike.
Must je jedan od modalnih glagola koji označava postojanje obaveze (obligation). To je najčešće obaveza koja dolazi od prvog lica, tzv. unutrašnja obaveza.
Glagolska konstrukcija have to ima slično značenje kao i must. Razlika je u tome što have to označava obavezu koja dolazi od drugog lica, tzv. spoljašnja obaveza. To se uglavnom odnosi na pravila i zakone koji su nam propisani.
Glagol Have to se takođe koristi umesto glagola mdalnog glagola must u prošlom i budućem vremenu, jer must nema oblike za njih.
Treba voditi računa o tome da Have to nije modalni glagol.
Mustn't je odričan oblik glagola must i označava zabranu (prohibition).
Can označava postojanje sposobnosti (ability) u sadašnjosti dok can't označava nepostojanje sposobnosti.
Could govori o sposobnosti koja je postojala nekada u prošlosti. S tim u vezi couldn't označava nepostojanje sposobnosti u prošlosti.
Za sposobnost ili mogućnost u prošlosti, koristi se još i glagol be able to.
Be able to se takođe koristi za budućnost.
Can / can't može značiti i imati / nemati dozvolu (permission) da nešto uradite.
Should / shouldn`t (trebalo bi / ne bi trebalo) se koriste za davanje saveta, predloga, sugestija (advice, suggestions).
May / might se koriste da označe verovatnoću (probability) da će se nešto desiti. Might nosi nešto manju mogućnost da se radnja ostvari.
Would se koristi za zamišljene situacije. Često se skraćuje i glasi 'd