Jedinstvo je povezanost svih elemenata u zajedničku akciju. Ono nije samo estetski normativ već kategorija koja označava povezanost forme i sadržaja, forme i stila kao i povezanost i uskladjenost svih likovnih elemenata i konačno jedinstvo svih elemenata koji grade estetsko načelo.
Na svako jedinstvo pa i na likovno, uvek deluje nekoliko sila od kojih su dve glavne. Jedna teži da ga razbije a druga se tome suprotstavlja.
Jedinstvo se uglavnom temelji na ideji okupljanja elemenata sa sličnim ili različitim intresima unutar likovne kompozicije.
Neophodno je usaglasiti i stilsko i likovno jedinstvo sa odgovarajućom idejom teme u sveukupno jedinstvo sadržaja i forme.
Jedinstvo u likovnim umetnostima označava objedinjavanje likovnih elemenata međusobno, likovnih elemenata s kompozicijskim načelima te objedinjavanje dve ili više likovnih tehnika.
To je težnja ka jedinstvenoj celini koja delu omogućuje homogenost organizma. Potrebno je da sve likovne i tehničke snage pokrenute u svrhu oblikovanja likovnog dela teže jednom zajedničkom cilju, likovnom sadržaju, kao što svi igrači nekog tima teže ostvarivanju pobede prema pravilima igre koju igraju. Likovni elementi moraju biti odabrani i međusobno uređeni kompozicijskim načelima u skladu sa oblikovnim načelom, idejom, sadržajem dela. To vredi i za odabir likovne tehnike - ako se želimo baviti linijom, uzet ćemo i motiv i tehniku koja nam to omogućava. Naravno, pravila se mogu i kršiti, ali ako se to ne čini s određenom namerom efekat će biti kao da sa trkačkim automobilom krećemo obrađivanje polja: izvedivo, ali besmisleno.
Jedinstvo je posebno poželjno u, danas toliko popularnim, kombinovanim tehnikama. Ujedinjenje tehnika treba usmjeriti na istraživanje uspostavljanja likovno-tehničkog jedinstva. Tada se kombinovanim tehnikama u završnom opažaju pristupa kao jednoj novoj, superponiranoj tehnici, čiji konačni izražaj je različit od jednostavnog zbira detalja: utisak je jedinstven, a tehniku se stoga i može nazvati samo kombinovana tehnika.
Najčešće kobinovane tehnike podrazumevaju upotrebu kolaža (iz časopisa) i tuša i pera, ili akvarela s flomasterom. Umetnici su često koristili dodatne tehnike koje su njihovim delima davali posebnu izražajnost, počevši od Picassovih kolaža, preko dodavanja gipsa u boju radi pojačavanja taktilnosti slikara enformela, pa do kombinovanja najrazličitijih materijala na radu, takozvanih asamblaža u vreme pop-arta, koji će kasnije prerasti u tzv. instalacije koje se odvajaju od površinskog percipiranja.
Delo Robert Rauschenberg, "Bez naslova", 1955., kombinovana tehnika
Karakteristično pop-art komponiranje isečaka iz stvarnosti - uz boju ovdje su i fotografije, tkanine, tapete, komadi plakata i drugih urbanih otpadaka.
Kao što smo već napomenuli u klasična teorija dizajna jedinstvo definiše kao tendenciju da se svi elementi jedne kompozicije povežu u medjusobne veze i jedni druge drže u vizuelnoj celini.
Načini da se postigne likovno jedinstvo
Grupisanje
Najjednostavniji metod postizanja jedinstva je grupisanjem objekata postavljanjem u neposrednu blizinu istih. Ovo nam dozvoljava upotrebu šablona.
Repeticija
Sledeći metod koji se često koristi za promovisanje jednistva je repeticija. Repeticija boja, oblika, tekstura ili objekata koji se koriste da bi celokupnu kompoziciju držali vizuelno kompaktno.
Kontinuitet
Najpogodniji metod uspostavljanja jedinstva u okviru kompozicije podrazumeva kontinuitet linija i kontinuitet pojavljivanja pojedinih delova slike gde se jedan nastavlja na drugi. Princip kontinuiteta se veoma često koristi u knjigama i magazinima da bi držali sve delove strane zajedno korišćenjem pravila i medjusobnim poravnjavanjem naslova, grafika i tekstova.
Slika francuskog slikara Degas ima mnogo elemenata kontinuiteta. Krug koji formiraju devojčina ledja se nastavlja na krug koji se nalazi na podu. Četka kojom se pere naše oko vodi ka stolu na kome se opet nalaze oblici koji podržavaju kontinuitet sa spomenutim krugom.